تاثیرپذیری میزان مقاومت به ضربه و میزان خمش قطعات قالبگیری تزریقی ترکیبی ترموپلاستیک هیدروکربنی و زیست تخریبپذیر از میزان ترکیب و عوامل فرآیند

هدف این تحقیق، بررسی تجربی اثر میزان ترکیب ترموپلاستیک هیدروکربنی و گیاهی و عوامل فرآیند بر میزان و تغییرات مقاومت به ضربه و میزان خمش )انعطاف پذیری( قطعات تولید شده به روشقالبگیری تزریقی بوده است. از ترموپلاستیک هیدروکربنی پلی استایرن و یک نوع ترموپلاستیک گیاهی بر پایه گندم به عنوان مواد اولیه استفاده شده است. مواد پس از رطوبت زدایی، با چند درصدوزنی مختلف به درون قیف دستگاه تزریق ریخته شدند. دستگاه تزریق مورد استفاد HAIXING-H88-88 ton و دارای قطر ماردون 93 میلیمتر بوده است. علاوه بر نسبت ترکیب، پارامتر دمایمذاب نیز در 9 سطح متغیر قرار داشته اند. قالب تزریق مورد استفادهدارای حفره ای به شکل نمونه لازم برای انجام آزمایش تعیین میزان خمش و مقاومت به ضربه مطابق استاندارد ASTM-D6110بوده است. میزان مقاومت به ضربه قطعات تولیدشده توسط دستگاهشارپی GOTECH-7.5 Joule اندازه گیری گردید. همچنین میزان خمش نمونه ها، توسط یک دستگاه طراحی و ساخته شده درهمین تحقیق اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که با افزایش دمایمذاب، مقاومت به ضربه و میزان خمش قطعات تولید شده کاهش می یابد. همچنین در یک دمای مذاب معین، با افزایش نسبت پلی استایرن در نسبت ترکیب پلی استایرن با پلیمرگیاهی، خواص مکانیکی بهبود می یابد.

Keywords:

قالبگیری تزریقی , ترموپلاستیک هیدروکربنی , ترموپلاستیک گیاهی , مقاومت به ضربه , میزان خمش