نقش آموزش عالی در کار آفرینی و رقابت پذیری

رقابت پذیری دراقتصادجهانی به توانمندی های تکنولوژیکی ونواوری وابسته است این امرشامل توانایی توسعه محصولات جدید و دسترسی به بازارهای جدید بکارگیری تکنولوژی جدید اعمال بهترین الگوهای مدیریتی دربنگاه ه اوتوسعه سطوح مهارتی درطیف وسیع یازنیروی کار می باشد دانشگاه ها قادرند درتمامی این موارد نقش مهمی ایفا نماینددرنتیجه افزایش ظرفیت تحقیقات و تکنولوژی کشور برای تبدیل دستاوردهای علمی و یافته های فناورانه به موفقیت های صنعتی و تجاری واشتغال زایی به نقش کارافرینی دانشگاه ها وابسته می باشد لذا رویکرد حاکم برفعالیت های اموزشی و پژوهشی و مشاوره ای رویکردی نیازگرا درتعامل با سازمانهای بیرونی دانشگاه می باشداگربه روند رشد وتوسعه جهانی توجه داشته باشیم درمی یابیم که با افزایش و گسترش فناوریهای پیشرفته نق شو جایگاه کارافرینان به طور فزاینه ای بیشتر میشود و کارافرینی فردی و سازمانی ازعوامل مهم رشد و توسعه اقتصادی به شمار می اید بطوریکه درغرب و برخی کشورهای دیگر دودهه اخیر دهه های طلایی کارافرینی نام گرفته است درپژوهش حاضرنیز تلاش شده است نقش دانشگاه ها و موسسات اموزش عالی درکارافرینی مورد بازبینی قرارگیرد زیرا این مراکز به علت داشتن امکانات اموزشی و پژوهشی پیشرفته و نیروهای کارشناس و کاردان میتوانند دربخش های گوناگون بازار کارفعالیت نمایند مواد ودستگاه های گوناگون تولید کنند و باارایه طرحهای تولید سوداوری به سازمانهای دولتی و شرکت های خصوصی زمینه ایجادواحدهای مختلف تولیدی را فراهم اورند و ازاین راه کارافرین باشند درپایان نیز باتوجه به مسائل مطرح شده راهکارهایی برای افزایش کارافرینی دانشگاه ها و موسسات اموزش عالی ارایه شده است اشناسازی دانشجویان باتئوری های اقتصادی کارافرینی ایجادیا گسترش رشته ها دوره ها واحدهای درسی و مراکزکارافرینی دردانشگاه ها و پشتیبانی دولت ازدانشگاه ها و موسسات اموزش عالی کارافرین ازجمله این راهکارهاست

Keywords:

کارآفرینی , رقابت پذیری , آموزش عالی , اشتغال زایی