سیده ماهرخ موسوی - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه الزهرا و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
حمیدرضا مقامی - دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی

زمینه: خلاقیت یکی از فعالیتهای متعالی فرایندهای روانی است که در فرایند تحول روانی به اشکال گوناگون اما در یکسبکمنحصر به فرد، نمود پیدا می کند. خلاقیت توانایی یا ظرفیت روانی و جسمانی است که جهتساختن یا باز سازی واقعیت در یکروشخاصبه کار گرفته می شود.هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثر بخشی دو شیوه جدید و قدیم ارزشیابی تحصیلی در بروز خلاقیت و پیشرفت درسی دانشآموزان دوره ابتدایی است.روش: روش این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای یا پس رویدادی است که در زمره طرح های پس از وقوع قرار می گیرد در این پژوهش جامعه آماری کلیه مدارس دوره ابتدایی دخترانه شهرستاناسلامشهر هستند، یعنی مدارس ابتدایی که شیوه قدیم ارزشیابی هنوز در آنها به کارگرفته میشود و مدارس ابتدایی که در آنها شیوههای جدید ارزشیابی(ارزشیابی توصیفی)، به کار بسته میشود. در اینپژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است که از طریق آن 2 مدرسه که شیوه قدیم ارزشیابی را به کار می گرفتند و همچنین 2 مدرسه که شیوه های جدید ارزشیابی را به کار می گرفتندبه عنوان نمونه انتخاب شدند یافتهها: با توجه به نتایج، به جز تعاملات درمتغیرهای جنسیت، پایه تحصیلی و گروه(روش جدید ارزشیابی در مقابل روش قدیمی)، در نگرش به خلاقیت تفاوت معناداری مشاهده شده است. عملکرددختران، بهتر از پسران بوده، دانشآموزان پایه چهارم ابتدایی، عملکرد بهتری نسبت به دانشآموزان پایه پنجم داشتهاند و همچنین دانشآموزانی که به روش مرسوم ارزشیابی شدهاند در نگرش بهخلاقیت، عملکرد مطلوبتری ازدانشآموزانی داشتهاند که به روش جدید ارزشیابی شدهاند، اما در پیشرفت درسی تفاوتمعنا داری بین دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری: روش ارزشیابی جدید(توصیفی)، نتوانسته به اهداف مورد نظر که سبب به کارگیریآن بوده استبراساسنتایج این پژوهشدست یابد.

ارزشیابی توصیفی، ارزشیابی سنتی، خلاقیتو پیشرفتدرسی