ضرورت طراحی یک مدل بهینه برای سنجش سرمایه فکری در نظام آموزش عالی

زمینه: در سالهای اخیر منابع مزیت رقابتی از سرمایههای ملموس و سخت به داراییهای غیرملموس و نرم مانند دانشو سرمایه فکری تغییر داده است. به دلیل اهمیت سرمایه فکری و ارزیابی آندر نظامهای آموزش عالی، دست اندرکاران امر آموزش عالی به شناخت مؤلفههای سرمایه فکری ونحوه سنجشآن نیاز دارند. هدف: شناسایی مؤلفههای سرمایه فکری به مدیران نظام آموزش عالی و به ویژه دانشگاهها کمکمیکند تا با شناخت حاصل از آن، به نحو مطلوب و مؤثری سرمایههای فکری را مورد سنجش قرار داده و به دنبال آن فرایند مدیریت سرمایههای فکری را بهبود بخشند. این تحقیق تلاش میکند تا بابررسی شیوههای سنجشسرمایه فکری، مدلی مطلوب و کاربردی برای سنجشسرمایه فکری بر اساس سه عنصر سرمایههای انسانی، سازمانی و رابطهای و شاخصهای سنجش هر کدام از این سرمایهها ارائه نماید. روش: این پژوهش به روش فرا تحلیل مدل ها و شیوههای موجود سنجش سرمایه فکری را از دیدگاه نقاط قوت و ضعف مورد بررسی قرار میدهد و به ارائه مدلی میپردازد که قابلیت کاربردبیشتری در نظام آموزشعالی دارد. یافتهها: مدلهای و شیوههای مختلفی برای سنجش سرمایه فکری وجود دارد که هر کدام دربردارنده نقاط قوت و ضعف هستند. مدل مناسب سنجش باید مبتنی بر اهداف، مأموریتها واستراتژیهای مؤسسات آموزشعالی طراحی و تدوین گردد. نتیجه گیری: به منظور دست یابی به تولید علم نافذ و استفاده حداکثری از ظرفیتها و قابلیتهای دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی ضرورت سنجش سرمایه فکری در نظام آموزش عالی در عصر اقتصاد دانش بنیان بر کسی پوشیده نیست و این امر نیازمند تدوین شاخصهای و معیارهای مناسب بااهدافو مأموریتهای دانشگاهها و مؤسساتآموزشعالی است

Keywords:

آموزش عالی , سرمایه فکری , سرمایه انسانی , سرمایه سازمانی , سرمایه رابطهای , سنجشسرمایه فکری