روش رهایی پویا برای پیمایش مسیر ایستایی سازه های خرپایی

یکی از رو شهای ارزیابی رفتار ساز ه های غیرخطی، بررسی نمودار بار -تغییرمکان آن ها می باشد. این نمودار دو بخش دارد. در نخستین قسمت، سختی هندسیسازه مثبت است و سازه در برابر بارها مقاومت می کند. در بخش دوم، با منفی شدن سختی هندسی، ظرفیت باربری سازه به شدت کاهش می یابد و سبب بازگشت بار و تغییرمکان خواهد شد. مرز بین این دو بخش با نقطه های حدی مشخص می شوند. در این مقاله ، روش رهایی پویا برای به دست آوردن ناحیه های بازگشتی بار و تغییرمکان سازه ها به کار می رود. چون فن رهایی پویای متداول توانایی پیمایش چنین ناحیه هایی را ندارد، رابطه سازی های نوینی پیشنهاد میشود. این رابطه سازی ها بر کمینه کردن نیروی نامیزان و تغییرمکان نامیزان موجود در تکرارهای رهایی پویا استوار میباشد. فرایندهای پیشنهادی برای پیمایش ناحیه های بازگشتی خودکار است و سازگاری مناسبی با روش رهایی پویا دارند. با استفاده از این رابطه سازی ها، چند سازه ی خرپایی تحلیل می شوند. این خرپاها دارای رفتار غیرخطی هندسی (تغییرشکلهای بزرگ) در محدوده کشسانی می باشند. نتیجه های عددی نشان می دهند، فرایندهای پیشنهادی کارآیی روش رهایی پویا را افزایش می دهند به گونه ای که می توان با این روش ناحیه های بازگشتی بار و تغییرمکان سازه های غیرخطی را به دست آورد.

Keywords:

روش رهایی پویا , بازگشت بار و تغییرمکان , نیروی نامیزان , تغییرمکان نامیزان , تغییرشکل های بزرگ