محمدحسین هروی تربتی - دانشجو دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
الناز رضازاده - دانشجو ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه معماری و هنر تهران مرکز

یکی از پیامدهای شهرنشینی سریع کشور در دهه های اخیر، ظهور پدیده بلندمرتبه سازی است که گرته برداری غلطی از الگوی غربی آن برای مقابله با تقاضای سرسام آور مسکن است. تحمیل اجباری این نوع ساخت و ساز بر بدنه شهرها، علاوه بر به هم زدن توازن کالبدیآنها، موجب بروز عوارض بسیاری برای فرایند شهرنشینی شده است. می توان گفت که عوارض منفی بسیار آن، عمدتاً در پس پرده بازارمستغلات سودآوری شهری، هنوز ناپدید است.از طرفی افزایش سریع جمعیت و کمبود زمین مناسب برای توسعه و از طرف دیگر روشن نبودن سیاستهای توسعه های شهری در ابعاد کلان و محلی، باعث شده است که نیروهای وارد بر ساختار شهر از قبیل مهاجرتها، مسائلاقتصادی و اجتماعی، کمبود مسکن و غیره، راه حلهای موقتی و موضعی را سبب شوند. از آن جمله می توان به رشد درون شهری از طریقاحداث ساختمانهای بلند اشاره نمود که در حال تغییر ساختار شهرهای بزرگ کشورمان است، بدون آنکه امکانات محیط برای تزریق چنین سازه هایی به بافت محلی و کارایی آنها در سطح شهر مشخص شده باشد. بررسی آثار بلند مرتبه سازی بر محیط شهری در این پژوهش هدف اصلی تحقیق می باشد . بررسی هر یک از این عوامل و زیر معیارهای مرتبط بوسیله مبانی نظری موجود می باشد.نتایج بدست آمده حاکی از تاثیر ساختمان های بلند بر روی عوامل کالبدی، غیر کالبدی وزیست محیطی می باشد. به طوری که وجود ساختمان های مرتفع تمامی زیرمعیارهای مربوط به عوامل کالبدی، غیر کالبدی و اقلیمی را تحت تاثیر قرار داده است

ساختمان بلند، بلند مرتبه سازی، عوامل کلبدی، عوامل غیر کالبدی، زیست محیطی