بهار منوچهری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
معصومه ترک - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

برنامه ریزی فضایی به عنوان تغییر در توزیع فعالیت ها در فضا و تغییر در ارتباط میان آنها بوسیله تبدیل اشکال و فرمهای کاربری اراضی و املاک تعریف می شود. برنامه ریزی فضایی سیستماتیک پیشرفته ترین سطح در سلسله مراتب داده ها، اطلاعات و دانش است که در هرسطح از اراضی جمع آوری شده است. سیتماتیک شدن بوسیله تبدیل به فرم های بالاتر از طریق آمار، تجزیه تحلیل، مدلسازی، شبیه سازی،تجزیه تحلیل سیستم ها و سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری بدست می آید. کاربرد بهینه سازی فضایی از طریق برنامه ریزی سیستماتیک، بر روی انتخاب ذخایر برای برنامه ریزی فضایی مطلوب متمرکز است. این موضوع می تواند استفاده از تکنیک ها را از طریق برنامه ریزیفضایی سیستماتیک برای اهداف یکپارچه مدیریت زمین گسترش دهد. فعالیت های برنامه ریزی سیستماتیک )راهبرد بلندمدت(، برای حلمشکلات )پروژه های کوتاه مدت(، توسعه و مدیریت است که نیازمند تحقیقات و مدیریت بیشتری است. بنابراین ما می توانیم اینگونه نتیجه گیری کنیم که برنامه ریزی فضایی دانشی است که چهار مفهوم را در هم ادغام می کند : برنامه ریزی اراضی )اجزای اقتصادی(، شهری)اجزای اجتماعی(،حفاظت زیست محیطی و مدل های فرهنگی. بر اساس این یافته ها، روش اصلی برنامه ریزی فضایی برای مرور تمامی اینمفاهیم منسجم، روش" SketchMatch " است. این روش نشان می دهد که در طول یک روز )حداقل( تا حداکثر سه روز، گروهی از افراد ذینفع مانند شهروندان، سیاستگذاران و کشاورزان تجزیه تحلیل می کنند و راه حل هایی برای مشکل برنامه ریزی فضایی تعریف و ارائه می دهند. روش های برنامه ریزی فضایی سیستماتیکبه طور موفقیت آمیزی در چارچوب طرح )فضایی برای رودخانه( با همکاری دولت هلند -گروه مدیریت و برنامه ریزی آب- در سال 9000-9002 بکار برده شده است.

برنامه ریزی فضایی، برنامه ریزی فضایی سیستماتیک، sketchmatch ،روش های کاربردی در برنامه ریزی فضایی