الهام یزدانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحدخرم آبادعضوباشگاه پژوهشگران جوان ونخبگان خرم آباد تهران
حسن سجادزاده - دکتری شهرسازی عضو هیئت علمی دانشکده بوعلی همدان
مهدی شریفی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تهران مرکزی

با شروع مباحث پایداری درزمینه شهرسازی ازدهه 1960 تا به امروز هرسه بعدمحیطی اقتصادی و اجتماعی آن بسط و گسترش یافته است اما دراین میان مباحث مرتبط با پایداری اجتماعی فرهنگی تا به امروزه موردتوجه جدی قرارنگرفته است و هنوز یک مدل جامع و فراگیر ازپایداری اجتماعی و ابعادوعناصرسازنده آن ارایه نشده است درسالهای اخیر پایداری اجتماعی به عنوان یکی ازاجزای اصلی توسعه پایدار به شکل فزاینده ای به رسمیت شناخته شدها ست پژوهشهای پیشین درمورد توسعه پایدارعمدتا برمسائل مربوط به محیط زیست و مسائل اقتصادی متمرکز بودند امروزه پایداری اجتماعی ازنظر سیاسی و ساختاری به تدریج مورد پذیرش قرارگرفته و دردستورکار جوامع پایدار گنجانده شده و با مفاهیمی چون حکمرانی سرمایه اجتماعی و مسئولیت اجتماعی شرکت ها درهم تنیده شده است این مقاله باتوجه به عدم وجود بررسیهای منظم و سیستماتیک درمورداین مفهوم به بررسی جامعی درباره مفهوم کنونی پایداری اجتماعی فرهنگی و چارچوب نظری آن دارد همچنین سعی شده است راهکارهایی را باتوجه بهاین الگوها درجهت خلق فضاهای امن درشهرها ارایه دهد

پایداری ، پایداری اجتماعی ، فرهنگ ، فضای امن