الگوهای پایداری و نقش طبیعت و اقلیم در شکل گیری سکونتگاههای بومی مناطق کوهستانی نمونه موردی: سکونتگاههای روستایی شهرستان ایذه

ایده معماری پایدارامروزه برای پاسخ گویی به این پرسش طرح شده است درجهت ایجادمحیطی پایدار ومناسب زندگی انسان و معماری مناطق سردوکوهستانی ایران به اصول وروشهایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را برمحیط تحمل نمی کند بلکه فراتر ازآن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می کند این الگوی توسعه تضمین کننده ی بقا ثبات وپایداری چیزهایی است که باید درجریان تغییر وتحول پدیده ها باقی ثابت و پایداربمانند و بقای نسل آینده را تضمین کنند امروزه اصطلاح معماری پایداربرای گستره ی وسیعی ازرویکردهای حساس به محیط به کار میرود ازمعماری ومعیشت سنتی وبومی شهرستان ایذه که به عنوان نوعی ازمعماری با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی و اجتماعی شناخته میشود تابرخی دیگر که باایجاداشتی وتعامل میان تکنولوژی و اکولوژی کوشیده اند ویژگیهای مفید هردورا به کار گیرند اگرچه هریک ازاین رویکردها را افراد مختلف مطرح کردها ند درکل همه ی آنها درمورد یک موضوع باهم توافق دارند اینکه ساخت محیط مصنوع باید بادرنظرگرفتن منابع طبیعی موجود و حفظ آنها برای ایندگان انجام پذیرد فنون به کاررفته دراین معماری بسیاری ازمفاهیم نوین درعرصه معماری پایدار را دربرگیرد که دراین مقاله به بررسی عوامل پایداری دراقلیم سردوکوهستانی سکونتگاه های شهرستان ایذه پرداخته شدها ست

Keywords:

معماری پایدار , توسعه پایدار , عوامل اقلیمی , اصول پایداری , شهرستان ایذه