طرح های تزئینی در معماری ایران از صدر اسلام تا دوره صفویه

هدف از تحقیق حاضر این است که با مقایسه ای تطبیقی میان تزئینات وابسته به معماری بناهای ایران پیش از اسلام و عناصر تزئینی ایران در دوران اسلامی تا پایان دوره صفوی، به تبیین مفهوم تداوم عناصر تزئینی معماری ایران باستان در معماری عصر اسلامی ایران پرداختهشود.یعنی ارایه چشم اندازی از تحولات عناصر تزئینی معماری ایران باستان تا پایان دوره صفوی مطلوب است. در واقع پس از انقراضدولت ساسانیان و آغازعصر اسلامی، بخش اعظمی از عناصر تزئینی معماری ایران در دوران پیش از اسلام در معماری دوران اسلامی به خدمت گرفته و هویت یافته است. می خواهیم ببینیم معماری ایران با رویکرد معماری تزئینی از صدر اسلام تا دوره صفویه چه تغییراتی کرده است؟ روش انجام این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و از شیوه "مطالعه تطبیقی" برای بررسی بخش عمده ای از تحلیل ها استفادهشده است چون در اغلب مطالعات وابسته به عوامل تاریخی مورد استفاده قرار می گیرد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد معماران ایرانی در سده های میانی اسلامی بر تداوم بهره گیری از عناصر تزئینی معماری ایران باستان تاکید و اصرار بیش تری داشته اند بطوریکه نمود آن در معماری دوره اسلامی اغلب در سازه هایی با ماهیت مذهبی و در قالب تزئین آشکار شده است

Keywords:

معماری عصر باستان , معماری اسلامی , تزئینات