محمدرضا فاروقی - عضو هیئت علمی معماری دانشگاه گیلان
فاطمه نبی زاده روشن - دانشجوی ارشد طراحی شهری دانشگاه گیلان

در دوران معاصر افزایش شهرنشینی و تحولات ناشی از آن زندگی و رفتار انسان را تحت تأثیر قرار داده است، لذاتوجه و دقت در طراحی فضاهای شهری به عنوان بستر شکل گیری تعاملات و همجواری انسان ها، امری اجتناب ناپذیربه نظر می رسد. سازماندهی اجتماع پذیر فضاهای شهری به منظور نزدیک تر کردن افراد به یکدیگر و ایجاد ارتباطات اجتماعی مطلوب، رفتار فضایی را تحت تأثیر قرار داده و آن ها را به برقراری ارتباط با دیگران تشویق می نماید.حضور، حرکت و جریان در مکان های شهری امکان ملاقات ها را بوجود می آورد و گروه های مختلف اجتماعی را درتعامل فرهنگی با یکدیگر قرار می دهد و حیات شهری را جاری و ساری می سازد. در این بین، فضای عمومی فرصتی برای توسعه ابعاد اجتماعی فرد به لحاظ تعاملات اجتماعی و تجربه مشارکت در حیات جمعی در شهرها هستند.فضاهای عمومی شهری به عنوان مکان سوم که نقشی اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی ایفا می کنند، می توانند با توسعه پیاده روها و تشویق مردم به پیاده روی در توسعه پایدار شهرها نقش مؤثری ایفا کنند. این مقاله در تلاش است تا شناخت نیازها و رفتار شهروندان در فضای شهری به راه کاری جهت گسترش پیاده مداری در عرصه های عمومی دست یابد.

عرصه عمومی، الگوی رفتاری، فضای شهری اجتماع پذیر، پیاده مداری