مریم چرخچیان - دکتری معماری ،استادیار دانشگاه،عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
سماسادات صمدیان - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد رشته معماری,دانشگاه آزاد اسلامی پردیس علوم و تحقیقات قزوین

محوطه های دانشگاهی معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی است و پیاده راه محل استفاده ی همه ی افراد موجود در فضای دانشگاهی است که این فضا ها در مقیاس همه ی دانشگاه عمل کرده، از این رو دانشجویان به تدریج به حضور در فضای دانشگاه و انجام فعالیت های اجتماعیعادت کرده و زمان بیشتری را در محیط دانشگاه می گذرانند. انعطاف پذیری یکی از ویژگی های مهم در پیاده راه های دانشگاهی است و ازآنجایی که سرزندگی نیز در کارایی پیاده راه نقشی اساسی ایفا می کند می بایست در این مکان همواره زندگی اجتماعی در جریان باشد. مسئله ی اصلی که در این پژوهش مورد توجه قرار گرفت کاهش مؤلفه هایی چون سرزندگی و نشاط در میان دانشجویان و در نتیجه آن کاهش سطح تعاملات اجتماعی در فضای دانشگاهی عصر حاضر می باشد و اینکه چگونه می توان پیاده راهی با رویکرد افزایش سرزندگی ودر نتیجه افزایش تعاملات اجتماعی طراحی کرد تا باعث پیشرفت علمی و در نهایت ایجاد یک فضای خاطره انگیز برای دانشجویان شود. از این رو محدوده ی دانشکده پزشکی تا کتابخانه مرکزی در سایت دانشگاه تهران ، در ساعات مختلف شبانه روز و شرایط آب و هوایی متفاوت مورد بررسی و مشاهده قرار گرفت

پیاده راهها، دانشگاه تهران، گذر خاطره، فضای جمعی، سرزندگی