زهرا رسول پناه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، گروه معماری، تهران، ایران.
ندا ضیابخش - استادیار عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، گروه معماری، تهران، ایران.

امروزه توجه به اصل توسعه پایدار از مهمترین دغدغه های مدیران ، برنامه ریزان و طراحان سراسر دنیا می باشد. اصلی که در طی چنددهه گذشته در هر شاخه و مجموعه ای روند رو به رشدی داشته است.طراحی فضاهای شهری نیز از این اصل بی نصیب نبوده و مفاهیمجدیدی به خود گرفته است که در قالب توسعه پایدار شهری بیان می شود. از جمله مواردی که در طراحی فضاهای شهری با محوریتتوسعه پایدار تاثیر فراوانی دارد، ماندگاری است. در واقع ماندگاری یک شهرک یا محله مسکونی در گرو ثبات و ماندگاری در کالبد و روح آن مکان است. ایجاد حس تعلق به مکان از جمله عوامل ماندگاری روح یک مکان به شمار می رود. ایجاد این حس در وهله اولنیاز به ایجاد حس امنیت در فضا را دارد، که این موضوع در قلمرو عمومی نمود بیشتری پیدا می کند. در واقع با برقراری امنیت می تواننظم را در محل ایجاد کرد و موجب کاهش جرائم و پدیده های ناشی از آن شد. ایجاد حس امنیت در فضا تنها از راه کنترل مامورین انتظامی میسر نیست و نیاز به طراحی فضای هوشمندانه و اصولی دارد. در اینجا کیفیت نفوذپذیری به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای طراحی یک فضای امن، مطرح می شود. این مقاله سعی بر این دارد که با استفاده از مطالعات تطبیقی به روش اسنادی کتابخانه ای نحوه تاثیر ایجاد حس امنیت در تحقق یک - فضای شهری پایدار را بیان کند.

حس امنیت فضاهای عمومی شهرک توسعه پایدار