مهدیه چنگیزی - دانشجو کارشناسی ارشد توسعه روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
احمد عابدی سروستانی - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمدرضا شهرکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

امروزه نقش تعیین کننده نیروی انسانی در توسعه یافتگی کشورها بر کسی پوشیده نیست، از بین عوامل تولید برای رشد و توسعه یعنی منابع طبیعی و ثروت خدادادی، نیروی انسانی، سرمایه، مدیریت و تکنولوژی، این نیروی انسانی است که سهم اصلی را بر عهده دارد. مشارکت نیروی انسانی، وسیله افزایش و توزیع مجدد فرصت های شرکت جستن در تصمیم گیری های اجتماعی و همیاری در توسعه و بهره مند شدن از ثمرات آن تلقی می شود. مشارکت مردم محلی در مدیریت منابع طبیعی، موضوعی است که در سال های اخیر مورد توجه بسیار قرار گرفته و پژوهش ها و نظریه پردازی متفاوتی در این باره انجام شده است. از انجا که مردم به عنوان افراد ذینفع و مخاطبین تصمیم گیری ها و برنامه های عرصه های منابع طبیعی مطرح اند، بنابراین همفکری، همکاری و مشارکت آنان در فرآیند تهیه و اجرای این برنامه ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این راستا مقاله حاضر با هدف بررسی مدیریت منابع طبیعی مبتنی بر جوامع محلی به دنبال تحلیل نقش مشارکت و همیاری جوامع محلی در مدیریت عرصه های منابع طبیعی می باشد. ساختار مدیریتی مبتنی بر جامعه محلی، با همکاری بخش دولتی و غیردولتی، قادر به مدیریت فرآیند توسعه پایدار عرصه های منابع طبیعی است و پاسخی به چالش های موجود برای دستیابی به نتایج سودمند و پایدار است. پیشنهاد مقاله حاضر این است که به منظور تحقق مدیریت منابع طبیعی مبتنی بر جوامع محلی، ظرفیت سازی در سطوح مختلف پروژه های منابع طبیعی به منظور تشویق مشارکت مردمی و تشویق فعالیت های نظارت و ارزیابی مشارکتی در برنامه ریزی های حفظ، احیاء و توسعه منابع طبیعی انجام گیرد.

منابع طبیعی، مدیریت، جوامع محلی