داریوش اقتداری - مدرس وپژوهشگر معماری وشهرسازی ۱۳۴۴ دزفول دارای مدرک فوق لیسانس-معماری ازعلم وصنعت ایران ۱۳۷۴

روند اجتناب ناپذیر شهرشدن روستاها صرفاًبه جرم اینکه جمعیت آنان از 2000 یا 5000 بالاتر رود چیزی نیست که یک روستایی می خواهد بلکه روستایی بستر سازی جهت حفظ و تقویت ساختارهای کشاورزی و ایجاد بسترهای علمی برای ادامه حیات پر زحمت و البته شیرین به اصطلاح داهاتی خود می خواهد ! این مطلب حاصل30 سال تتبع در موضوع روستا ازاجرای جوی، برداشت مسیر، انتقال آب شرب وزراعی ، تهیه طرح هادی های متعدد ، بررسی های مناطق روستایی و بسیاری نشست و برخواستهای قومی قبیله ای با ریش سفیدان و معتمدین روستاها است هرچند نگارنده نتوانست درمقام پژوهشگر و ناظر تصمیم گیران را متقاعد کند تا نگاهی نو به مقوله روستا داشته باشند اما رایحه حرکتی نو دراین مسیر به مشام میآید که با مقالات علمی و ارزنده راهی جدید به اعماق نیازهای روستاییان کشف شود و این تحقیق هم به نوبه خود بتواند دریچه کوچکی به این تلاشها باشد. بنیاد مسکن وجهاد سازندگی و جهاد کشاورزی و آبفای روستایی و تعاون روستایی و وزارت نیرو و مخابرات و اداره راه و راه وشهرسازی و امثال آن در روستاهای جنگزده ، سیلزده ، زلزله زده ، قحطی زده ، باران نزده و مانند آن چه کردند ؟راه زدند قبول ، جاده کشیدند قبول ، پل انداختند قبول، آسفالت ریختند قبول ، کود دادند قبول ، مکانیزه کردند قبول ، خانه ساختند قبول ، آب شرب رساندند قبول ، برق دارکردند قبول ، تلفن و موبایل آوردند اما واقعاً چه نکردند ؟آیا الگو سازی برای معماری بومی شد؟ آیا مصالح بومی فرآوری شد ؟ آیا تلاش شد معیشت روستا متناسب با معماری یا بالعکس رشد کند؟ اینها و بسیاری از پرسش هاست که پژوهشگر را وادار می کند نگاهی دوباره به آنچه تا کنون مسؤلین انجام داده اند بیندازد. ازاین منظر معماری گواه روشنی است تا بتوان به اندکی از واقعیت های مشهود دست پیدا کرد

سیمای روستا ، مصالح بومی، معماری روستایی شهری ، اقتصاد روستا