حسین عموزاد مهدیرجی - مربی، گروه جغرافیای شهری، دانشگاه پیام نور

اداره امور روستاها توسط نهادهای مردمی(شورای روستاها) یکی از جلوه های مهم واگذاری مسئولیت به مردم و عدم تمرکز محلی می باشد وجود شوراهای اسلامی روستایی به عنوان نهاد مشارکتی و مردمی در سطح روستاها می تواند نقش مهمی در فرایند توسعه روستایی داشته باشند. روستای مهدیرجه به عنوان یکی از روستاهای پر جمعیت در غرب شهرستان گلوگاه در استان مازندران می باشد که همراه ساکنان روستا از عملکرد اعضای شورا در مدیریت روستا در دوره مختلف رضایت چندانی نداشتند و روابط اعضای شوراها در دوران مختلف با ساکنین روستا یک رابطه اصطکاکی بوده است. هدف از این پژوهش سنجش عملکرد اعضای سومین دوره شورای اسلامی روستای مهدیرجه در مدیریت روستا با توجه به عملکردهای محیط داخلی روستا(نقاط قوت و ضعف) و محیط خارجی روستا (فرصت ها و تهدیدات) است. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی تحلیلی و پیمایش است که در رتبه بندی عوامل درونی و بیرونی از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد که نقاط ضعف با وزن(0.5184 )، تهدید با وزن(0.31 )، فرصت با وزن(0.1314 )، قوت با وزن (0.0401 ) از بیشترین اهمیت در کاهش جایگاه اعضای شورا در بین مردم روستا برخوردار بودند همچنین در مجموعه، نقاط ضعف، تهدید، فرصت ها و قوت ها در کاهش جایگاه اعضای شورا در بین مردم، به ترتیب، اختلاف فاحش بین اعضای شورا با وزن (0.3394)، جدا شدن روستا از بهشهر و رفتن زیر نظر گلوگاه با وزن (0.1005) هم محلی بودن بخشدار منطقه با وزن (0.0069)، سواد و آگاهی مناسب با وزن (0.0164) بالاترین اولویت ها و رتبه را به خود اختصاص دادند

شورا، تحلیل سوات، تحلیل فرایند سلسله مراتبی فازی، مدیریت روستا، مشارکت مردم