صدیقه تنده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم مدرس دانشگاه پیام نور گرمسار

گردشگری و اقتصاد گردشگری در عصر حاضر در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری جهان است، افزون بر این برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. گردشگری روستایی به عنوان یکی از گونه های گردشگری مطبوع مطرح بوده که در برگیرنده یک گرایش به ریشه ها و یک احساس سنتی در حال رشد همراه با خواست درک تمامی ابعاد محیطی در تجربه گردشگری می باشد. در واقع ماهیت گردشگری ایجاد اشتغال و درآمد،متنوع سازی اقتصاد، مشارکت اجتماعی و استفاده بهینه از منابع محلی است. در این راستا گردشگری روستایی می تواند با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیتها و محدودیت های گردشگری روستایی نقش موثری در توسعه این مناطق و توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی را برعهده داشته باشد. در اینجا سوال این است که پتانسیلها و محدودیت های توسعه گردشگری روستایی کدام است؟ و چه راهکارهایی در جهت توسعه گردشگری که منجر به توسعه روستایی و توسعه ملی شود وجود دارد؟ بدین منظور مطالعه حاضر با استفاده از روش پیمایش، مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت ، ضعف، فرصت ها و تهدیدها به شیوه SWOT به ارائه استراتژی و راهبرد در جهت توسعه گردشگری در منطقه روستایی خور و بیابانک، که دارای ویژگی های اقلیمی ،تاریخی و فرهنگی مساعد است می پردازد. تجزیه و تحلیلها در منطقه مورد مطالعه نشان دهنده این است که آستانه آسیب پذیری نقاط روستایی به علت گردشگر پذیر بودن، بسیار بالاست و نیازمند بازنگری و ارائه سیاستهای مناسب در جهت رفع محدودیتها و استفاده از مزیتهای نسبی موجود می باشد.

امکان سنجی، گردشگری روستایی،مدل SWOT ،توسعه روستایی