داریوش دهملایی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران _ زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت
آزیتا اسعدی - استادیاردانشگاه یزد
علیرضا میرجلیلی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

اصل جداسازی لرزه ای مبتنی بر ایجاد انعطاف پذیری پایه ساختمان در صفحه افقی می باشد و در عین حال از اجزای میرا کننده برای محدود کردن دامنه حرکت ناشی از زلزله استفاده می کند. در این مقاله مدل های مورد بررسی ساختمان هایی با پلان مربعی شکل با دهانه های 5 متری و مهاربند در دهانه های میانی هستند. ساختمان ها با کاربری مسکونی و بر روی خاک نوع ɪɪ قرار دارند. مدل ‍ ‎‎‏های این سازه ها یک بار با جداگر و یک بار بدون جداگر طراحی و تحلیل شده اند تا اثر جداساز لرزه ای بر تغییر مکان طبقات و تغییر مکان نسبی بین طبقه ای بررسی شود. بدین منظور یک نوع سیستم جداساز که در زیر هر ستون قرار می گیرد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بیانگر رفتار الاستیک( خطی) مهاربند ها و صلبیت روسازه در سازه های جداسازی شده است.

مهاربند همگرا، جداسازی لرزه ای، جداگر لاستیکی _ سربی، تغییر مکان نسبی، برش پایه