محمودرضا میرلطفی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل
محبوبه کوهستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل
مریم دهمرده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل

امروزه گردشگری فرهنگی پدیده ای اجتماعی است و شهرها همانند متنی فرهنگی در ایجاد تجارب فرهنگی و انتقال معانی فردی و جمعی مطرح می باشند. و یکی از مهمترین وسایل مبادلات فرهنگی بین ملت ها محسوب می شود و در زمره ی مهم ترین ابزارهای گفتگوی بین فرهنگی ست. این نوع گردشگری عموما بر روی جوامع سنتی تمرکز دارد که در آنها سنن و آداب و رسوم متفاوت، شکل منحصر به فردی از هنر و الگوهای اجتماعی را بوجود می آورد و آنها را از دیگر فرهنگ ها و ملت ها متمایز می سازند. از پیامدهای گردشگری فرهنگی و اجتماعی ایجاد همگرایی بین اقوام و ملت ها در فضای بین اللملی بوده است. و باعث همبستگی بین ملت ها و اقوام می شود. و سیستان یکی از آن مکانهایی ست که از لحاظ گردشگری و تمدن غنی بوده و مورد توجه بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی بوده است، که البته این مکانهای تاریخی از جمله شهر سوخته، بی بی دوست، کوه خواجه، دهانه ی غلامان، قلعه نو و قدم گاه حضرت علی (ع)، که هرکدام تاریخچه ای از فرهنگ واعتقادات و آداب و رسوم مردم این مرز و بوم را بیان می کنند و نشانه دهنده ی هنر، ذوق و سلیقه ی مردم منطقه سیستان در آن زمان بوده است که با بررسی هنر و معماری و همچنین هنرهای دستی و سفال گری، قالی بافی و همچنین نوع لباس و موسیقی مشخص می شود که تبادلات فرهنگی - اجتماعی گسترده ای با دیگر ملل داشته اند، که البته در زمان حاضر نیز به صورت کم رنگ در بعضی از روستاهای سیستان نوع معماری و هنر ها، از جمله قالی بافی، هنرهای دستی، سفال گری و موسیقی نمایان است. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است. و جهت گردآوری از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. این پژوهش در راستای شناسایی و تاتیر گردشگری بر منطقه سیستان از نظر اجتماعی و فرهنگی است، و در آخر پیشنهاداتی برای نقاط قوت و از بین رفتن نقاط ضعف ارائه شده است.

گردشگری فرهنگی- اجتماعی، تبادلات اجتماعی – فرهنگی، شهر سوخته، کوه خواجه، دهانه غلامان، بی بی دوست، قدم گاه حضرت علی (ع)، سیستان