عوامل بازدارنده ی یکپارچه سازی اراضی (مطالعه ی موردی : شهرستان بهار استان همدان)

خردی و پراکندگی اراضی مزروعی یکی از مشکلات بنیادی بخش کشاورزی کشور به شمار می رود. برای مقابله با پیامدهای سوء ناشی از این پدیده، یکپارچه سازی اراضی و ایجاد واحدهای بهره برداری مناسب فنی _ اقتصادی از اواسط دهه ی 40 تا کنون همواره مورد توجه بوده است. علی هذا آمار قطعات بهره برداری های کشاورزی با زمین حاکی از آن است که در زمینه ی یکپارچه سازی اراضی توفیق چندانی حاصل نشده است. هدف کلی پژوهش حاضر که در زمره ی تحقیقات کاربردی بوده و در شهرستان بهار به صورت پیمایشی انجام یافته است، شناسایی و اولویت بندی عوامل بازدارنده ی یکپارچه سازی اراضی به منظور دست یابی به راهکارهای ممکن و مؤثر در جهت رفع آن-هاست. جامعه ی آماری مشتمل بر کارشناسان دست اندرکار یکپارچه سازی اراضی بوده که به تعداد 34 نفر سرشماری شده اند. در جمع-آوری داده ها و اطلاعات علاوه بر مشاهده و مصاحبه از پرسشنامه ی ساختارمند به عنوان مهم ترین ابزار تحقیق استفاده شده است. بر مبنای نتایج حاصل مجموعه عوامل بازدارنده ی یکپارچه سازی اراضی مشتمل بر عوامل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، فنی و اجرایی، و ساختاری بوده که عموماً در ارتباط با یکدیگر هستند. علی هذا عوامل فرهنگی، مهم ترین عوامل بازدارنده ی یکپارچه سازی اراضی در شهرستان مورد مطالعه می باشد و بعد از آن عوامل فنی و اجرایی، ساختاری، اقتصادی و اجتماعی به ترتیب در رتبه های بعدی قرار دارند.

Keywords:

اراضی مزروعی , بهره برداری کشاورزی , شهرستان بهار , عوامل بازدارنده , یکپارچه سازی