مرضیه محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
امین فرنیا - استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

این آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قاملو در 25 کیلومتری شهرستان قروه در سال زراعی 92-1391 اجرا گردید. مقادیر مختلف کود پتاسه مصرفی (K(3)=100, K(2)=50, K(1)=0 و K(4)=150 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم) و 3 سطح روی (zn(2)=30, zn(1)=0 و zn(3)=60) کیلوگرم در هکتار به صورت محلول پاشی مورد استفاده قرار گرفت. در طول مدت رشد علاوه بر وجین علفهای هرز و کنترل آفات صورت گرفت و صفات مورد بررسی عبارت بودند از: ارتفاع بوته، تعداد شاخه های اولیه، تعداد شاخه های ثانویه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، تعداد روز تا 50% گلدهی، تعداد روز تا 50% غلاف دهی، وزن صددانه، عملکرد بوته در واحد سطح، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت یادداشت برداری شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس حاکی از تأثیر معنی دار مصرف کودپتاس بر روی عملکرد دانه و وزن صددانه در سطح 1% می باشد و مصرف کود روی بر روی وزن صددانه و تعداد دانه در غلاف در سطح 1% معنی دار بوده اما بر روی ع ملکرد دانه معنی دار نمی باشد. اثر متقابل پتاسیم و روی بر روی صفات مورد بررسی به جز تعداد دانه در غلاف و تعداد دانه در بوته (در سطح 5% معنی دار بوده) تأثیر معنی داری نداشت. تیمار ((150)k(4)zn(2 کیلوگرم پتاسیم در هکتار و 30 کیلوگرم روی بیشترین عملکرد دانه را به میزان 1514 کیلوگرم در هکتار دارا بود. در حالیکه کمترین ع ملکرد دانه به میزان 860 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار (k(1)zn(1 می باشد.

نخود، پتاسیم، روی، عملکرد دانه و صفات فیزیولوژیک