مقایسه مقدار ترسیب کربن و تثبیت نیتروژن خاک در توده های جنگلی دست کاشت (مطالعه موردی: طرح جنگلداری تیله کنار، سلمانشهر مازندران)

افزایش دی اکسید کربن اتمسفری در سال های اخیر منجر به افزایش گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی شده است. دی اکسید کربن یکی از مهمترین گازهای گلخانه ای می باشد که اثرات سوء بسیار زیادی بر محیط زیست و حیات انسان بر روی کره زمین گ ذاشته است. جذب کربن و نیتروژن توسط خاک های جنگلی و کاهش گازهای گلخانه ای از طریق مدیریت صحیح اکوسیستم های جنگلی در بسیاری از کشورهای جهان، یکی از راهکارهای جلوگیری از گرم شدن کره زمین است. این تحقیق به منظور بررسی پتانسیل ترسیب کربن و نیتروژن خاک در توده های 25 ساله جنگل کاری سکویا، سکویا- پلت، پلت و توسکا در محدوده طرح جنگلداری تیله کنار سلمانشهر مازندران صورت گرفت. نمونه های خاک بطور تصادفی در هر توده از 5 قطعه نمونه مربعی با ابعاد 20x20 متر به صورت ترکیب از چهار گوشه و مرکز قطعه نمونه و از دو عمق 15-0 و 30-15 گرفته شدند. نتایج نشان داد که میزان ترسیب کربن در توده ها تفاوت معنی داری ندارد و ترسیب نیتروژن تفاوت معنی داری را در توده ها نشان داد و در توده سکویا- پلت بیشترین و در توده توسکا کمترین مقدار را دارا بود. میزان ترسیب- کربن و نیتروژن در عمق اول بیشتر از عمق دوم بود.

Keywords:

جنگل کاری , توسکا , دی اکسید کربن , سکویا , قطعه نمونه