حمیدرضا رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
ابراهیم محمدی گل تپه - استاد گروه بیماری شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
داوود ظاهریانی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیماری گیاهی، دانشگاه تربیت مدرس
علی اکبر مهدی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد بیماری گیاهی، دانشگاه تربیت مدرس

آلودگی های قارچی عامل بسیاری از خسارات بعد از برداشت محصولات کشاورزی بخصوص توت فرنگی می باشند. برای کنترل این آلودگی ها از قارچ کش شیمیایی استفاده می شود که علاوه بر هزینه زیاد و ضرر برای سلامتی انسان در زنجیره غذائی نیز تجمع کرده و موجب آلایندگی محیط زیست و اکوسیستم ها می گردند. هدف از این تحقیق بررسی اسانس های ضدقارچی، چند گیاه دارویی در کنترل این قارچ ها و جایگزین کردن آنها به جای قارچ کش های شیمیایی بود. مهمترین قارچ بیماری زا در دوره پس از برداشت توت فرنگی Rhizopus stolonifer (عامل پوسیدگی نرم) می باشد که خسارت جبران ناپذیری را روی توت فرنگی پس از برداشت ایجاد می کند. برای جلوگیری از رشد قارچ و کنترل آن آزمایش اثر ضدقارچی اسانس های گیاهان میخک، مرزه و زنیان در کنترل بیماری پوسیدگی نرم (Rhizopus stolonifer) در آزمایشگاه روی محیط کشت PDA با غلظت های 0، 100، 200، 300 و 500 پی پی ام در محیط کشت، به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کامل تصادفی در 4 تکرار انجام گردید. نتایج آزمایش نشان د اد که اسانس زنیان و میخک به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را بر رشد قارچ داشتند و غلظت مهارکننده رشد میسلیوم قارچ Rhizopus برای مرزه و زنیان 300 پی پی ام و برای اسانس میخک 500 پی پی ام بود. بنابراین اسانس گیاهان زنیان و مرزه به علت خاصیت ضدقارچی بالا می توان از آنها به ع نوان جایگزین مناسب قارچ کشهای شیمیایی در کنترل بیماری های پس از برداشت وت فرنگی استفاده نمود.

قارچ Rhizopus stolonifer، توت فرنگی، اسانس های گیاهی، پوسیدگی نرم، میخک، زنیان، مرزه