کنترل انبوهی جمعیت موش در مزارع یونجه در شرایط خشکسالی

در پی تغییر اقلیم و خشکسالی های پی در پی در سالهای اخیر، جمعیت انواع موش به حد بی سابقه ای در مزارع و باغات استان همدان طغیان کرده است. این مسئله بیشتر در باغات و مزارع یونجه که چند ساله هستند بروز می کند. با توجه به مساحت بیش از 120 الی 150 هزارهکتاری کشت یونجه در استان توجه به این مشکل بسیار ضروری است. در مزارع و باغات، موش با قطع ریشه گیاهان باعث خسارت مستقیم می شود و ضمناً باعث هدررفت و فرار آب از کانالهای زیرزمینی بخصوص در روش آبیاری غرقابی می شود. روش آبیاری غرقابی در یونجه باعث نابودی قسمتی از جمعیت آفت در کانال های زیرزمینی می گردد و تراکم این آفت در مزارع دارای سیستم بارانی بیشتر از غرقابی است. میزان خسارت موش بیش از 50 درصد هم می رسد و در مزارع یونجه کهنه تر بیشتر است. موش از نظر بهداشتی هم مهم است و میتواند 35 نوع بیماری را به انسان منتقل کند و برای بسیاری از افراد سبب ایجاد ناراحتی فکری و روحی می گردد. برای کنترل این آفت خطرناک در مزارع در ابتدای بهار یا اواخر زمستان که دسترسی آفت به غذا و جمعیت آن نسبتاً کمتر است اقدام به طعمه گذاری می شود. بهتر است از طعمه های سموم جدید ضد انعقاد خون (سموم نسل دوم) مانند برادیفاکوم (کلرات)، بومادیولون (لانی رات) و آکتوسین سی استفاده شود. این طعمه های جدید آماده فروش، برای موش جذاب و خوش طعم است و قدرت بالای کشندگی با یک بار تغذیه موش و ا یمنی برای ا نسان و جانوران غیر هدف از مزایای آنها است.

Keywords:

مدیریت کنترل موش , مزارع یونجه , خشکسالی