رفع آلودگی فلزات سنگین با استفاده از گیاهان

نواحی گسترده ای از اراضی کشاورزی به وسیله فلزات سنگین آلوده هستند که این آلودگی ها از فعالیت های انسانی، فاضلاب های صنعتی یا مصرف فاضلاب ها و لجن گنداب ها نشئت می گیرد . فیتواکسترکشن یکی از روش های حذف آلودگی های محیطی توسط گیاهان می باشد که شامل حذف توکسین ها به ویژه فلزات سنگین و شبه فلزات به وسیله ریشه های گیاهان با انتقال مداوم به اندام های هوایی گیاه می باشد . دو روش فیتواکسترکشن فلزات سنگین عبارتند از فیتواکسترکشن مداوم که بر اساس استفاده از گیاهان تجمع دهنده ذاتی با ظرفیت استثنایی تجمع فلزات و فیتواکسترکشن شیمیایی که تجمع توکسین را به وسیله افزودن تسریع کننده ها یا کلات ها در خاک افزایش می دهد . افزایش فیتواکسترکشن EDTA ، عنصر کلیدی جهت بهبود اجرای رفع آلودگی خاک به وسیله گیاه می باشد . توانایی کلات های فلزی از قبیل NTA ، و EDDHA،EGTA،DTPA،CDTA جهت افزایش تجمع فلزات در گونه های گیاهی مشخص شده است . در افزایش تحرک و تجمع فلزات سنگین در گیاهان علاوه بر کلات ها تأثیر مثبت گلیفوسیت ( از طریق اختلال متابولیسم گیاهی ) ، اسیدهای آلی از قبیل اسید سیتریک ( از طریق اسیدی کردن خاک، تبادل کاتیونی ( از طریق آمونیوم ) و احیا هیدرواکسیدهای فلزی محلول خاک ) ، گوگرد و سولفات آمونیوم ( از طریق کاهش ) PH و نمک های کلرید به ویژه کلریدسدیم ( از طریق تشکیل کمپلکس های غیرآلی کادمیوم ) مشخص شده است . همچنین آهک زدن روشی معمول جهت کاهش تحرک فلزات سنگین در خاک ها و تجمع شان در گیاهان می باشد . به علاوه رفع آلودگی بیولوژیکی خاک نیازمند گیاهان بسیار تجمع دهنده یا گیاهان مقاوم به فلزات می باشد . در تعیین برتری این دو گروه گیاهی نتایج متنفاوتی به دست آمده است . بنابراین جهت اپتیمم کردن کارایی اکولوژیکی و اقتصادی این روش نیاز به تحقیقات گسترده می باشد

Keywords:

فلزات سنگین , فیتو اکستراکشن , گیاهان مقاوم