ارائه یک رویکرد بین لایهای برای افزایش کارایی TCP در شبکه های سیار موردی با استفاده ازتعاملات بین لایه فیزیکی و لایه شبکه

کنترل ازدحام یکی از مسائل ک لاسیک در زمینه شبکه است، راهکارهای مختلفی تاکنون برای آن ارائه شده است و یکی از وظایف اصلی پروتکل کنترل انتقال (TCP) پرداختن به این مسئله می باشد. امروزه با گسترش شبکه های کامپیوتری از مدل های سیمی و وارد شدن آن به حوزههای بی سیم، نیاز به تطبیق کارکردهای پروتکل های مختلف شبکه با این محیط ها بیشتر و بیشتر از همیشه احساس می شود. از جمله یکی از این شبکه ها، می توان به شبکه های سیار موردی اشاره کرد که با توجه به ع ملکردی که دارند، به سرعت در حال گسترش هستند. TCP با توجه به ماهیت طراحی که دارد، در هنگام کاربر روی شبکه های متحرک موردی با مشکلات بسیاری روبروست و نیازمند ا ین است تا کارکرد این پروتکل با شرایط موجود در این مدل از شبکه ها تطبیق داده شود. هدف کلی این مقاله ارائه رویکردی جدید برای تطبیق TCP و بکارگیری درست مکانیزم کنترل ازدحام در شبکه های متحرک موردی می باشد. روشی که در اینجا بحث خواهیم کرد از تعاملات بین لایه ای و همکاری بین لایه فیزیکی و لایه شبکه بهره می برد، در ادامه نیز کارایی این روش را با استفاده از نرم افزار شبیه ساز NS-2 ارزیابی نموده ایم.

Keywords:

تعاملات بین لایه ای , شبکه سیار موردی , کنترل ازدحام , TCP , پشته پروتکل