مینو رشیدپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
فردین ابدالی محمدی - استادیار، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
عبدالحسین فتحی - استادیار، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

تشخیص افتادن یکی از مهمترین مسائل در حفظ سلامتی افراد به خصوص سالمندان، بیماران، ورزشکارانی که تنها ورزش می کنند و غیره است. اما مسئله اصلی تمایز افتادن و فعالیت های روزمره زندگی است. بسیاری از فعالیت های روزمره مثل نشستن سریع، پر و غیره بسیار شبیه به افتادن است. سیستم هایی که برای تشخیص افتادن طراحی می شوند باید بتوانند به درستی این فعالیت ها را از افتادن تشخیص دهند. روش های بسیار زیادی برای تشخیص افتادن وجود دارد که در این مقاله به دلیل سهولت استفاده، کم هزینه بودن و ع ملیاتی بودن در مکان های مختلف روش های مبتنی بر حسگرهای بی شیم و قابل استفاده بودن آن برای بیشتر افراد، این روش ها مورد بررسی قرار گرفته اند. حسگرها در مکان های مختلفی از بدن می توانند قرار بگیرند که محققان مکان بهینه ی نصب حسگر را مورد مطالعه قرار داده اند. اما بیشتر روش ها نمی توانند همه ی انواع افتادن ها را تشخیص دهند و عموماً مختص افراد خاصی است. در این مقاله به بررسی نقاط ضعف و قوت روش های موجود تشخیص افتادن م بتنی بر حسگر پرداخته شده است.

تشخیص افتادن، حسگر پوشیدنی، شتابسنج، ژیروسکوپ، سرعت زاویه