بررسی تاثیر عدم قطعیت پارامترهای مدل DRASTIC بر نتایج ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت جوین

در بسیاری از موارد آلودگی آبهای زیرزمینی، بعد از آلوده شدن چاهها آب شرب شناسایی م یشوند. در صورت آلوده شدن آب زیرزمینی، رفع آلودگی بسیار پرهزینه و فرآیندی طولانی است و اغلب زمانی آلودگی تشخیص داده م یشود که رفع آلودگی آبخوان غیرممکن م یگردد. یکی از راههای مناسب برای پیشگیری از آلودگ یهای آتی، شناسایی مناطق آسی بپذیر سیستمهای آب زیرزمینی و مدیریت کاربری اراضی است. روش DRASTIC یکی از مرسوم ترین روشهای پهنه بندی آسیب پذیری می باشد که به طور وسیعی برای ارزیابی آسیب پذیری در مقیاس ناحیه ای مورد استفاده قرار گرفته است. در اغلب موارد پارامترهای دخیل در مدلسازیDRASTIC دارای عدم قطعیت می باشند و این مسئله می تواند نتایج حاصل از مطالعات را تحت تاثیر قرار دهد. این تحقیق با هدف ارزیابی اثرات عدم قطعیت پارامترها بر نتایج حاصل از مدلDRASTIC انجام شده است. برای این منظور آسیب پذیری آبخوان دشت جوین با استفاد از روشDRASTIC در محیط GIS پهنه بندی شده است. ارزیابی اثرات عدم قطعیت بر روی شاخصDRASTIC به دو روش تحلیل حساسیت تک پارامتری و حذف پارامتر انجام شده است. در روش تک پارامتری حساسیت شاخص آسیب پذیریDRASTIC به پارامترهای منطقه غیراشباع ، محیط آبخوان، نوع خاک، توپوگرافی، عمق آب زیرزمینی، تغذیه خالص و هدایت هیدرولیکی به ترتیب کاهش می یابد. و در روش حذف پارامتر حساسیت آسیب پذیری آبخوان به پارامتر های منطقه غیراشباع، عمق آب زیرزمینی، میزان تغذیه، هدایت هیدرولیکی، محیط آبخوان، توپوگرافی و خاک کاهش می یابد. بنابراین عدم قطعیت در پارامتر اثر منطقه غیر اشباع بیشترین تاثیر را بر نتایج حاصل از ارزیابی آسیب پذیری در دشت جوین دارد.

Keywords:

آسیب پذیری , تحلیل حساسیت , جوین , DRASTIC