افسانه قربانزاده - دانشجوی ارشد، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، قوچان، ایران
افشین فرح بخش - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، قوچان، ایران
ذکیه بیات - عضو هیئت علمی، گروه شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، قوچان، ایران

کپسوله کردن دارو جهت رهایش و انتقال هدفمند آن در زمان و مکان و در دما و pH مشخص، استفاده شده است. در این مقاله روش های کپسوله نمودن داروی دوکروبیسین و همچنین نشان دار نمودن به وسیله ی اکسید آهن (مگنتیت) مطالعه شده است، اکسید آهن از طریق بند هیدرازین به دو کروبیسین متصل شده و به وسیله ی پلیمرهای حساس به حرارت و pH، که این پلیمرها عبارتند از کیتوسان- پلی (N- ایزوپروپیل اکریل امید-N,N-co- دی متیل اکریل آمید) و دکستران- پلی (N- ایزوپروپیل اکریل آمید –N,N-co- دی متیل اکریل آمید)، که به وسیله بند هیدرازین به دو کروبیسین متصل شده، کپسوله می گردد. رهایش دارو در دمای پائین تر از 38˚C خیلی کند است، اما در دمای بالاتر از این دما رهاسازی دارو در ابتدا به سرعت و در ادامه در مرحله ی دوم به صورت کنترل شده انجام می شود. مخصوصاً در محلول بافر اسیدی با 5.3=pH. رهاسازی دارو اینگونه است که بوسیله فروریختن پلیمر کپسوله شده ی حساس به حرارت و شکافتن اسید ناپایدار هیدرازین رخ می دهد. این داروی نشان دار کسوله شده، اثرات جانبی دارو را به حداقل می رساند و در رهایش کنترل شده بسیار مناسب است.

نانوذرات اکسید آهن، انتقال هدفمند دارو، دکستران، کیتوسان، رهایش دارو