احمد دلیری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، گروه مهندسی شیمی، قوچان، ایران
آتنا نوذری دهشک - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، گروه شیمی کاربردی، قوچان، ایران
سودابه نوذری دهشک - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، گروه مهندسی شیمی، قوچان، ایران
ریحانه فربودی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، گروه مهندسی کشاورزی، قوچان، ایران

استفاده از پلاستیک ها در بسته بندی انواع مواد غذایی در حال حاضر رو به فزونی است و گرایش مردم به سمت ظروف یبار مصرف افزایش یافته ا ست. ظروف یکبار مصرف که از منابع نفتی تولید می شوند، برای سلامت بدن مضر است. ظروف یکبار مصرف پلاستیکی وقتی در داخل خاک دفن می شوند، بین 300 تا 500 سال ماندگاری دارند. کسانی که سالها در معرض استفاده از این ظروف بوده اند، مواد مضر در بافت چربی آنها که حافظ سیستم ایمنی بدن است تجمع یافته و مشکلات عدیده ای را از جمله انواع سرطان ها به وجود آورده است. با پیشرفت های فناوری و تغییرات سریع عصر کنونی، شاهد تحولات زیادی در شیوه ی زندگی بشر هستیم. یکی از این فناوری ها، تولید مواد پلاستیکی و ظروف یک بار مصرف با منشاء گیاهی است. از نظر خصوصیت، این ظروف هیچ تفاوتی با نوع پلاستیکی ندارد و کاربردهای متعدد دارد. مواد مورد مصرف با دمای 20 درجه الی 100 درجه سیلسیوس را می توان در آن نگهداری کرد و مورد استفاده قرار داد. ظروف گ یاهی پس از شش ماه، با خاک ادغام می شوند و در مقایسه با ظروف یکبار مصرف پلاستیکی این مدت زمان خیلی کوتاه است حتی بعضی از کشورهای اروپایی این ظروف را پس از مصرف به عنوان خوراک به دام می دهند.

بیوپلیمر، زیست تخریب پذیر، ظروف گیاهی، نشاسته، ظروف یکبارمصرف