زینب محمدی کربلایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی-ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین
بهمن خسروی پور - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
مسعود برادران - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

مدیریت دانش فرایند منظم ساختن، انتخاب کردن، سازماندهی، گزینش و ارایه دانش می باشد و هدف مدیریت دانش در یکسازمان گسترش، انتقال و نگهداری دانش است، بدین ترتیب باید توجه داشت که مدیریت دانش امری پایان ناپذیر است وهمواره سازمان را در ایجاد تغییرات سازنده کمک می نماید. از این رو می باید مدیریت دانش و فعالیت های دانایی محور درتمامی سازمان ها به ویژه در مراکز آموزش عالی مورد توجه جدی قرار گیرد، جهت دستیابی به این مهم نیازمند پشتیبانیمالی و توجه دایمی توسط دولت و همچنین بخش های خصوصی است، بدین ترتیب اجرای مؤثر مدیریت دانش در مراکزآموزش عالی کشور نیازمند تغییر در فرهنگ و ارزش ها، ساختار سازمانی و سیستم پاداش دهی به کارکنان آن است، زیراپیچیدگی، تنوع و تغییرات سریع که از خصوصیات محیط امروز سازمان ها است شرایطی را به وجود آورده که غفلت، سستی وعدم توجه به آن، هر سازمانی را از چرخه ی رقابت و حتی حیات حذف خواهد نمود. بنابراین مراکز آموزش عالی کشور بهعنوان صاحبان دانش و مهمترین سرمایه های علم و دانش، که به انتقال دانش به جوانان می پردازند دریافته اند، که هیچ چیزبه اندازه دانش نمی تواند آنها را در دنیای رقابت حفظ نماید و به مقوله مدیریت دانش در این مراکز می باید توجه قابلملاحظه ای داده شود. این مقاله که به روش مروری و با استفاده از منابع مکتوب تدوین شده است تلاش دارد، ضمن آشنایی بامفهوم مدیریت دانش و توجه به مدیریت دانش در سازمان ها، مروری بر عوامل و راهبردها و سایر موضوعات مرتبط با مدیریتدانش داشته، و در این زمینه راهکارهای لازم را ارائه نماید..

مدیریت دانش، دانش، رقابت، مراکز آموزش عالی