نگار رسام - دانشگاه شیراز

سازمانها در عصر ارتباطات الکترونیکی وابسته به کارکنان زیرک و مبتکری هستند که به ارباب رجوع نزدیکتر بوده و پاسخ گویی بیشتری به نیازهای موجود دارند.رقابت پذیری و بقای سازمانها در این دوران به داشتن افراد مناسب در شغل های مناسب و در زمان مناسب بستگی دارد.و برنامه ریزی منابع انسانی ابزاری است که مدیرانسازمان را مطمین میسازد تا به این مهم دست یابند و بدین وسیله سازمانها در پیشرفت خود دچار اختلال نشوند. افزایش پیچیدگی و تغییر در محیط کاری ، تغییر ترکیب نیروی کار، جهانی شدن، تحولات سیاسی و غیره سبب خواهند شد تا برنامه ریزی نیروی انسانی در آینده به وظیفه خطیری تبدیل گردد.روندهاو تغییرات در بافت جمعیتی ، ابعاد اجتماعی و شیوه های مدیریتی به گونه ای است که اداره منابع انسانی سازمانها را با دشواری روبرو کرده است و واحدهای مدیریت منابع نمیتوانند با نگرشهای پیشین ، مآموریت خود را به انجام برسانند.ساختارهای بروکراتیک ، تخصص گرایی ، تمرکز گرایی، تآکید بر نیروی جسمی کارکنان ، ساعات کار انعطاف پذیر و نظایر آن در دنیای پر شتاب امروز کم رنگ شده و چالشهای جدیدی را موجب شده که مدیران منابع انسانی در سازمانهای کشورمان با آنها برخورد کرده تا فعالیتها و وظایفشان را به طور اثر بخشی به انجامرسانند.البته عدم یکپارچگی در پرداخت های وقت مزدی، نارسایی یا عدم شفافیت شرح های وظایف و شروط احراز ، هدر رفتن منابع ، کم انگیزگی کارکنان سازمان را رفته رفته از رسیدن به هدف خود دور میکنند و ما در این مقاله به روند رویارویی با این چالش ها می پردازیم.

نرخ بیکاری،طبقه بندی و ارزشیابی مشاغل، گزینش راهبردی، برنامه ریزی راهبردی نیروی انسانی، جهانی سازی و تمرکز زدایی