فرآوری آبزیان به منظور افزایش طول عمر انبارمانی

آبزیان منبع مهمی از پروتئین و سایر ترکیبات مغذی به شمار می آیند. فساد پذیری در آبزیان تازه که رطوبتی در محدوده 75 % تا 90 % دارند، به دلیل فعالیت های بیولوژیکی زیاد می باشد. خشک کردن آبزیان موجب کاهش فعالیت آبی شده و در نتیجه مانع از رشد میکروبی و فعالیت شیمیایی نامطلوب مرتبط با آنزیم ها می شود. خشک کردن آبزیان معمولا شامل ترکیبی از روش های نوین و سنتی می باشد. آبزیان خشک شده به روش سنتی و میان وعده های غذایی دو نوع مهم از آبزیان خشک شده هستند که در مقیاس بزرگ به صورت تجاری در دسترس اند. با توجه به اهمیت برخی از ترکیبات مفید در آبزیان مانند امگا 3 و اسید آمینه های ضروری، استفاده از روش هایی با هدف حفظ این ترکیبات در مواد خشک شده از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مقاله، توسعه تکنولوژی های خشک کردن از روش های معمول مانند نمک سود کردن تا روش های نوین مانند پوشش دهی با نانو ذرات همراه با یک مرور کلی از ویژگی های کیفی لازم و استراتژی های کنترل به منظور تولید محصولات خشک شده آبزی بررسی شده است.

Keywords:

خشک کردن خورشیدی , خشک کردن ترکیبی , سرخ کردن , اکستروژن , کبابی کردن