بررسی آگاهی محیط زیستی شهروندان شیراز نسبت به اکوتوریسم

احترام به محیط زیست وحفظ آن یک فرهنگ است و فرهنگ نیز آگاهی از شخصیت خود، به عنوان یک موجود متفکر و آگاهی او از روابطش با دیگران و محیط طبیعی است. از این رو مراقبت از محیط زیست بخش لازم یک سیاست فرهنگی است و اقتضا دارد بهترین روش های آموزشی برای آن به کار گرفته شود تا بهره برداری اصولی و معقول از منابع و داده های طبیعی صورت گیرد. این تحقیق، پژوهشی میدانی و توصیفی با هدف بررسی آگاهی محیط زیستی شهروندان شیراز نسبت به اکوتوریسم و طبیعت گردی می باشد. نمونه برداری به صورت تصادفی سیستماتیک بوسیله پرسشنامه، مشتمل بر 28 پرسش در مناطق مختلف شهر شیراز صورت گرفت. داده ها با نرم افزارهای SPss و EXCEL مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر لزوم آموزش های محیط زیستی در جامعه و ارتقای میزان اطلاع رسانی و آگاهی محیط زیستی است.جامعه آماری، فعالیت و کارکرد بیشتر سازمانهای محیط زیست و جهانگردی و گردشگری را عامل افزایش آگاهی های محیط زیستی نسبت به اکوتوریسم میداند. اکثر افراد در این بررسی اهمیت به محیط زیست و میزان توجه به حفظ آن از سوی افراد بومی و گردشگران را متوسط دانسته اند که میتوان با آموزش گردشگران در جهت آگاهی محیط زیستی و تشویق آنها برای انجام رفتارهای مناسب اثرات منفی را در مناطق طبیعی کاهش داد. علت مشکلات در زمینه اکوتوریسم را میتوان نوپا بودن مفاهیم محیط زیستی و کمبود آگاهی محیط زیستی افراد دانست. تحقیق حاضر ضمن تشریح نتایج حاصله به ارائه پیشنهاداتی در افزایش آگاهی های محیط زیستی می پردازد.

Keywords:

آگاهی محیط زیستی , اکوتوریسم , گردشگری طبیعت , پرسشنامه , محیط زیست