زینب السادات پرپینچی - دانشجوی کارشناسی مهندسی فضای سبز، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
محمد مهدی ضرابی - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
آرزو محتشم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
پدارم حصاری - دانشجوی دکتری و استاد مدعو، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

موسیقی فقط یک هنر نیست بلکه ابزاری برای بیان و انتقال فرهنگ، تمدن و تاریخ یک ملت و اقوام است که آمیخته با احساسات و عواطف انسانی هنرمندانه به دیگران تقدیم می شود. لذا حفظ و توسعه موسیقی اصیل هر قوم و ملتی موجب جلوگیری از نابودی زبان، آداب و رسوم و فرهنگ اصیل آن قوم شده و باعث ماندگاری هویت فرهنگی آن می شود. موسیقی نیز مانند سایر ابزارها می تواند مورد سوء استفاده قرارگیرد و به ابزار ضد فرهنگی تبدیل شود اما موسیقی اصیل به ویژه موسیقی مقامی و محلی اقوام هرگز به ابتذال کشیده نمی شود زیرا ماهیت آن سرشار از اصالت و ارزش است. آنگونه که موسیقی هر قوم تبلور فرهنگ اصیل و روحیه هنرمندانه آن قوم محسوب می شود و تعصب مثبت قومی هنرمندان مانع از کشاندن آن به ابتذال می شود. موسیقی نواحی به عنوان بخشی مهم از میراث شفاهی مناطق مختلف، همواره مورد توجه و علاقه ویژه فرهنگ پژوهان و مردم شناسان بوده است. شاید دلیل اصلی این توجه این است که موسیقی نواحی آیینه ای است تمام نما از زندگی مردم هر ناحیه، به طوری که با قاطعیت می توان گفت با بررسی موسیقی هر منطقه، به راحتی می توان با ساختار زندگی، آداب، ارزش ها و سایر ویژگی های آن آشنا شد. در حال حاضر با هجوم همه جانبه فرهنگ بیگانه به تمام نقاط ایران، موسیقی نواحی و به طور کلی میراث شفاهی و فرهنگی ایران زمین در معرض نابودی و فراموشی قرار گرفته است. این مقاله سعی دارد با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بررسی منابع صوتی و مطالعات میدانی به تأثیر موسیقی محلی بر گردشگری می پردازد.

گردشگری، موسیقی محلی، آداب و رسوم، فرهنگ