اکوتوریسم و توسعه پایدار محیط زیست

میدانیم که، زیبایی های طبیعی و جذابیت های محیط زیستی، علت اولیه و اصلی برای جذب توریست ها و توسعه صنعت توریسم بوده اند. پیامدهای مثبت فراوانی به همراه داشته که می توان این قسمت را جزء پر درآمدترین منابع درآمد به حساب آورد.دانش اکوتوریسم یا گردشگری در طبیعت، به عنوان یکی از پرجاذبه ترین در عین حال پرمنفعت ترین علوم وابسته به منابع طبیعی و محیط زیست تلقی می شود که در ایران، هنوز به طور جدی بدان پرداخته نشده است، اکوتوریسم گرایش نوینی در صنعت گردشگری است و شامل چشم اندازها و مناظر زیبای طبیعت است.سازمان جهانی گردشگری، اکوتوریسم را به این صورت معرفی می کند: نوعی از گردشگری که در آن مسافرت به مناطق طبیعی، (که نسبتا بدون آسیب) با اهداف مطالعاتی و بهره دیداری از مناظر و رستنی های طبیعی و حیات وحش و با توجه به جنبه های فرهنگی هم در گذشته و هم در حال صورت می پذیرد. از ابعاد اکوتوریسم می توان دامنه نوردی، توریسم کوچ، طبیعت درمانی، ورزش های ساحلی، شکار و از جاذبه های طبیعی کشور به قلل مرتفع، دریاچه ارومیه، جنگل های شمال، رودخانه ها، آب های معدنی و ...اشاره نمود، حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تامین رفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد، همچنین کمک به اقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت اکوتوریسم و آلودگی، تخریب محیط و نابودی گونه های جانوری و گیاهی از اثرات منفی آن می باشد. برای حفظ اکوتوریسم پایداری آن بایستی مدنظر باشد که با سازماندهی، برنامه ریزی درست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید.هدف از این پژوهش نشان دادن انگیزه اصلی در اکوتوریسم پایدار، سفر به طبیعت و دیدار از جذابیت های طبیعی یک منطقه شامل ویژگی های کالبدی و فزهنگ بومی آن است. این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است و رویکردی توصیفی تحلیلی دارد. نتایج حاصل نشان می دهد که در اکوتوریسم پایدار انگیزه اصلی و آگاهی از فرهنگ، سوابق تاریخی و نمود های طبیعی به نحوی است که به شان و جایگاه اکوتوریسم احترام گذاشته و از منابع طبیعی محافظت می کند.

Keywords:

اکوتوریسم , توسعه پایدار , محیط زیست. توسعه , طبیعت