نقش گردشگری روستایی در توسعه پایدار روستایی

تقاضا و تمایل برای گردشگری با انگیزه های مختلف به منظور تفرج، زیارت و تجارت در تمامجهان با سرعتی باورنکردنی در حال افزایش است. در حال حاضر، گردشگری به یک واقعیتمهم اجتماعی و یک فعالیت عظیم اقتصادی تبدیل شده است. گردشگری روستایی به طورمشخص از دهه 1950 به بعد گسترش یافت. در ابتدا یعنی در دهه های 1960 و 1970گردشگری روستایی از جنبه اقتصادی برای جوامع محلی مورد توجه قرار گرفت. گردشگریروستایی بخشی از بازار گردشگری و منبعی برای اشتغال و درآمد بوده و می توان آن را ابزارمهمی برای توسعه اقتصادی – اجتماعی و اکولوژیکی جوامع روستایی قلمداد کرد . مفهومتوسعه پایدار را می توان به استمرار بخشی در رویکرد مفاهیم توسعه ای دانست که درچارچوب منابع مالی، طبیعی و انسانی سعی دارد تا ضمن گسترش بهبود سطح اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی، توسعه پایدار انسانی را نیز ممکن گرداند. گردشگری در مناطق روستایی با اثرات و پیامدهایی که بر جای می گذارد، بر روابط شهر و روستا تاثیر گذار است. این امر می تواند موجب تقویت و یا تضعیف روابط و هم چنین موجب متعادل یا نامتعادل شدن روابط شهری روستایی شود . اثرات و پیامدهای گردشگری روستایی را می توان در سه زمینه : اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی و از دو جنبه آثار مثبت و منفی بررسی نمود.گردشگری روستایی می تواند راهبردی برای توسعه همه جانبه دولت از نظر اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی باشد. از نظر اقتصادی گردشگری روستایی می تواند اثرات اقتصادی مهمی را برای نواحی روستایی دربر داشته باشد. این مقاله که به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی تدوین شده است، تلاش دارد با ذکر مفاهیم توسعه، توسعه روستایی، گردشگری روستایی و جایگاه آن در توسعه روستایی ضمن بیان چالش های مربوط راهکارهای لازم را ارائه نماید .

Keywords:

گردشگری , گردشگری روستایی , توسعه , توسعه روستایی , توسعه پایدارروستایی