سمیه پورحسن - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور چایپاره

توجه روز افزون به منافع اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گردشگری، این فعالیت را به منبع مهمی برای پویایی فرهنگی، تنوع و تحرک اقتصادی بدل کرده است. جهت تحقق سند چشم انداز بیست ساله، دستیابی به 1/5 درصد کل گردشگر و 2 درصد کل درآمد گردشگری جهان از ضروریات در این زمینه تلقی می شود. بنابراین نیاز به مطالعه گردشگری از جمله گردشگری سبز و سیاه در سطح ملی و بین المللی جهت برنامه ریزی و مدیریت صحیح گردشگری جهت نیل به اهداف چشم انداز بیست ساله و توسعه اشتغال و کارآفرینی بیش از پیش احساس می شود.گردشگری سبز اغلب برای توصیف نوعی از گردشگری به کار می رود، که بیشتر طرفدار محیط زیست است. این نوع گردشگری با نام های مختلف مانند گردشگری مسئول، گردشگری انعطاف پذیر، گردشگری سودمند یا گردشگری بدیل شناخته شده است، گردشگری سبز بهترین روش برای توسعه ارتباط همزیستی بین محیط زیست طبیعی و اجتماعی است. گردشگری سیاه یا تلخ به بازدیدها و سفرهای سازمان دهی شده ای گفته می شود که از مناطق مصیبت دیده و شهرهایی صورت می گیرد که در معرض بلایای طبیعی مانند زلزله، سونامی، سیل و... قرار گرفته یا آثار جنگ، حملات تروریستی و... در آن ها واقع شده است.این تحقیق نشان می دهد به دلیل تنوع فرهنگی- طبیعی و نتیجتاً تنوع باورها و عقاید و پتانسیل بالا در زمینه گردشگری، توسعه گردشگری سبز و سیاه در ایران، منجر به گسترش کارآفرینی در کشور خواهد شد.

گردشگری سبز، گردشگری سیاه، کارآفرینی، محیط زیست، جنگ