محسن شفیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور شهرکرد

این مقاله چارچوبی برای تحلیل ارتباطات میان صنایع دستی وکارآفرینی در مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه ارائه می کند. در بسیاری از کشورها (بخصوص ایران) صرفاً زراعت نمی تواند اشتغال کافی و بهره ور ایجاد نماید (ظرفیت زمین و آب محدود است) بدین جهت باید به ایجاد اشتغال سودآور غیرزراعی نیز پرداخت تا تفاوت درآمد شهرنشینان از روستانشینان افزایش نیافته و مهاجرت روستاییان به شهر کاهش یابد. در این راستا باید با ایجاد مشاغل غیرزراعی و فعالیت های درآمدزا مانند صنایع دستی ازخروج نیروی جوان روستایی به سوی شهر های بزرگ جلوگیری کرد. هدف این مقاله تبیین صنایع دستی و نقش آن در کار آفرینی وتوسعه پایدار روستایی است. برای رسیدن به این هدف از روش مطالعه کتابخانه ای با استفاده از منابع مکتوب و آنلاین استفاده شد. نتایج نشان داد از آنجا که توجه به اهمیت صنایع دستی در مناطق روستایی و هدایت امکانات و نیروی انسانی موجود در مناطق روستایی جهت سرمایه گذاری در بخش صنایع دستی و همچنین ایجاد بستر های لازم جهت ارتباط تحصیل کردگان این بخش و تولیدکنندگان صنایع دستی که منجر به اشتغال آنها می شود باعث ایجاد اشتغال و شرایط لازم برای فعالیت تمام ابعاد توسعه پایدار را در روستاها ایجاد می کند.

صنایع دستی، توسعه پایدار ، کارآفرینی، روستا