بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی به روش مایکل فری بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی به روش مایکل فری بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد به اجرا درآمده است. روش : این پژوهش یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد در سال 1391 تشکیل می دادند. حجم نمونه پژوهش 40 نفر زندانی بود که به روش تصادفی ساده چند مرحله ای از بین زندانیانی که در آزمون پرخاشگری نمره بالاتر از میانگین کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. از پرسشنامه عمومی پرخاشگری (AGQ) به عنوان ابزار غربالگری استفاده گردید. سپس 12 جلسه یک و نیم ساعته گروه درمانی شناختی به روش مایکل فری بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد. پس از پایان مداخله درمانی و بعد از یک ماه آزمون AGQ از هر دو گروه اخذ گردید. یافته ها: نتایج تحلیل اندازه های مکرر، نشان داد که بین میانگین نمره پرخاشگری دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی دار وجود دارد (0/0001 > P). نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی به روش مایکل فری بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد مؤثر است.

Keywords:

پرخاشگری , گروه درمانی شناختی , زندانیان مرد