سپیده صفرپور - مدرس دانشگاه پیام نور شهرکرد
زهرا نصیری - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
نسرین هاشم بیک - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و رفتار اخلاقی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد در سال تحصیلی 91-1390 بود. حجم نمونه 157 نفر محاسبه شد اما پرسشنامه های برگشتی و کامل 141 پرسشنامه بود. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه 13 سوالی فرهنگ سازمانی مدل دنیسن (2007) و پرسشنامه 13 سوالی رفتار اخلاقی لوزیر (2000) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری تحلیل رگرسیون، ضریب همبستگی، t مستقل، تحلیل واریانس تک متغیره (انوا) و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) استفاده شد. نتایج نشان داد: r مشاهده شده در سطح 5% ≥ P همبستگی مثبت و معناداری را بین بعد فرهنگ مشارکتی و رفتار اخلاقی، بین رفتار اخلاقی با ابعاد فرهنگ تواناسازی، فرهنگ گروه گرایی، و فرهنگ رشد و توسعه تواناییها از فرهنگ مشارکتی، بین بعد فرهنگ مبتنی بر ثبات و رفتار اخلاقی کارکنان، بین رفتار اخلاقی با ابعاد فرهنگ ارزشهای محوری، فرهنگ توافق، و فرهنگ هماهنگی و یکپارچگی از فرهنگ مبتنی بر ثبات، بین بعد فرهنگ سازگاری و رفتار اخلاقی کارکنان، بین رفتار اخلاقی با ابعاد فرهنگ فراهم نمودن زمینه تغییرات، فرهنگ مشتری محوری، و فرهنگ یادگیری سازمانی از فرهنگ سازگاری، بین بعد فرهنگ رسالتی و رفتار اخلاقی کارکنان، بین رفتار اخلاقی با ابعاد فرهنگ جهت گیری راهبردی (اهداف استراتژیک)، فرهنگ اهداف بلندمدت و کوتاه مدت، و فرهنگ چشم انداز از فرهنگ رسالتی، در دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد نشان داد. F مشاهده در سطح 5% ≥ P تفاوت معناداری را در ادراکات کارکنان در خصوص ابعاد فرهنگ مشارکتی، فرهنگ مبتنی بر ثبات، فرهنگ سازگاری، و فرهنگ رسالتی، براساس جنسیت، تحصیلات و سنوات خدمتی آنها نشان نداد. t مشاهده شده در سطح 5 % > P تفاوت معناداری را بین میانگین رفتار اخلاقی کارکنان دانشگاه براساس جنسیت، سنوات خدمت و میزان تحصیلات نشان نداد.

فرهنگ سازمانی، رفتار اخلاقی، کارکنان، دانشگاه آزاد اسلامی