بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت ازسطح ارتباط با همسر در زوجین

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از سطح ارتباط با همسر در زوجین انجام گرفته است. روش این تحقیق براساس طرح، تحقیق نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که با استفاده از روش تحقیقات میدانی به جمع آوری داده ها پرداخته است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن می باشد که تعداد زوجین متأهل دانشکده روانشناسی دانشگاه رودهن بر اساس فراخوانی که در دانشکده مربوطه زده شد، تعداد 30 زوج یعنی 60 نفر مراجعه کننده در سال 1391 می باشد. از بین آنها از طریق مشاوره تعداد 18 زوج که مشکلات بیشتری داشته اند، بصورت گمارش تصادفی در دو گروه 9 نفری کنترل و آزمایش قرار گرفته اند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. برای بررسی اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش بر رضایت از سطح ارتباط با همسر در زوجین از آزمون های لوین، کلموگروف - اسمیرنف، تحلیل کواریانس یک متغیری (انکوا)، تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شده است. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت خود نظم بخش با توجه به میانگین رضایت از سطح ارتباط با همسر در زوجین گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین زوجین گروه گواه، موجب افزایش رضایت از سطح ارتباط با همسر در زوجین گروه آزمایش شده است.

Keywords:

زوج درمانی , کوتاه مدت , خود نظم بخش , رضایت , سطح ارتباط , زوجین