بررسی آثار سرمایه گذاری بر سطح تولید و اشتغال اقتصاد ایران؛ تحلیل شرایط متعارف و ویژه

محدودیت منابع سرمایه گذاری در بخشهای مختلف اقتصادی، همواره به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های پیشروی نهادهای سیاستی در بیشتر کشورها به حساب می آید. چرا که اختصاص منابع سرمایهای به فعالیتهایی که از خاصیت تولید و اشتغالزایی کمتری برخوردارند، باعث میشود تا کشورها از اهداف توسعه بلندمدت خود دور شوند. لذا تخصیص بهینه منابع سرمایه ای به بخشهای مختلف اقتصادی از جمله مهمترین مسائل پیشروی کشورها محسوب میگردد. به همین منظور در این تحقیق و به جهت شناسایی بخشهایی که تاثیرپذیری بیشتری از سرمایه گذاری دارند، با استفاده از آخرین نسخه جدول داده - ستانده سال 1385 که توسط مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی تهیه شده است، به بررسی اثرات سرمایه گذاری در افزایش تولید و اشتغال بخشهای مختلف در شرایط متعارف و ویژه میپردازیم. نتایج حاکی از تفاوت رتبه بندی بخشها در شرایط متعارف و ویژه است. در دو حالت از منظر تولیدی سرمایه گذاری در بخش ساخت محصولات غذایی و آشامیدنی و بخش وسایل نقلیه موتوری داری بیشترین اثر بوده و از منظر اشتغالزایی، بخشهای ساخت پوشاک/ دباغی و پرداخت چرم/ ساخت منسوجات/ ساخت محصولات فلزی بیشترین تاثیر را از سرمایه گذاری می پذیرند.

Keywords:

رویکرد داده - ستانده , سرمایه گذاری , تولید , اشتغال , شرایط متعارف , شرایط ویژه