بررسی اثر تنش خشکی بر عملکرد و برخی صفات زایشی در ژنوتیپ های مختلف عدس در شرایط همدان

به منظور بررسی اثرات تنش بر عملکرد و اجزاء عملکرد پنج ژنوتیپ عدس در شرایط آب و هوایی همدان، آزمایشی بصورت اسپیلت پلات (طرح کرت های خرد شده) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار که در بهار سال 1390 در ایستگاه اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی همدان بصورت کشت بهاره اجراء گردید. کرت های اصلی شامل رژیم های رطوبتی (یکبار آبیاری در زمان گلدهی، یکبار آبیاری درزمان گلدهی و غلاف دهی، آبیاری درزمان غلاف دهی و بدون آبیاری) و کرت های فرعی شامل ژنوتیپ های عدس (ILL6037، Cabralinta، 325 ILL، و ژنوتیپ عدس محلی) بود.. همچنین نتایج نشان داد که ژنوتیپ ها از نظر، تعداد روز تا رسیدگی، تعداد دانه در بوته، شاخص برداشت، عملکرد دانه اختلاف معنی دار آماری داشتند. اثرات متقابل رژیم رطوبتی در ژنوتیپ، تعداد روز تا رسیدگی، تعداد دانه در بوته و شاخص برداشت معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بالاترین عملکرد ( 1136 کیلو گرم در هکتار) در شرایط آبیاری درزمان غلاف دهی بدست آمد که اختلاف معنی داری با سایر تیمار ها داشت. نتایج این بررسی نشان داد که با یک بار آبیاری در مرحله غلافبندی 360 درصد عملکرد در مقایسه با شرایط دیم افزایش یافت. بالاترین عملکرد به ترتیب مربو به ژنوتیپ محلی ( 936 کیلو گرم در هکتار)، لاین Cabralinta (898 کیلو گرم در هکتار) و لاین ILL6037 (816کیلو گرم در هکتار) بود. در نهایت در صورت کشت ژنوتیپ محلی در بهار در همدان با انجام آبیاری در مرحله غلاف بندی میران عملکرد در واحد سطح برابر افزایش می یابد.

Keywords:

رژیم های رطوبتی , عملکرد , صفات زایشی , ژنوتیپ , عدس