اثر آرایش کاشت در شرایط آبیاری بارانی و قطره ای بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی

به منظور بررسی تاثیر الگوی کاشت و روشهای آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب زمینی، آزمایشی مزرعه ای در شرایط آب و هوایی همدان، بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 91-1390 اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اصلی، آبیاری در دو سطح بارانی (کلاسیک ثابت) و قطره ای (تیپ ) و فاکتور فرعی، الگوی کاشت در چهار سطح، شامل: کاشت مرسوم با ردیفهای کشت به فاصله 75 سانتیمتر (شاهد)، کاشت دو ردیف با فاصله 75 سانتی متر روی یک پشته، کاشت دو ردیف با فاصله 65 سانتی متر روی یک پشته و کاشت دو ردیف با فاصله 55 سانتی متر روی یک پشته بود. عرض پشته ها 150 سانتی متر در نظر گرفته شد. فاصله بوته ها روی خطوط 20 سانتیمتر و برای همه تیمارها بصورت یکسان در نظر گرفته شد. صفات اندازه گیری شامل: درصد ماده خشک غده، وزن متوسط تک غده در هر بوته و عملکرد کل محصول در هکتار بود. نتایج نشان داد که آرایش کاشت های مختلف اع مال شده در آزمایش بر صفات عملکردی سیب زمینی اثر گذار نبودند. اثر متقابل تیمارهای آبیاری و آرایش کاشت بر این صفات معنی دار بودند که اختلاف در سطح 95 درصد را نشان دادند. اعمال الگوی کاشت دو ردیف روی یک پشته باعث افزایش عملکرد کل در مقایسه با شاهد شد و تیمارهای آبیاری بارانی در دوردیف کشت با فاصله 75 و 60 سانتی متر روی یک پشته بالاترین رکورد عملکرد را به ترتیب با 51/5 و 51/4 تن در هکتار نشان می دهد. تیمار دو ردیف کشت روی یک پشته با فاصله 45 سانتی متر در سیستم آبیاری بارانی (کلاسیک)، به همراه دوردیف روی یک پشته با فاصله 60 سانتی متر، در سیستم آبیاری تیپ به ترتیب با 48/5 و 48/1 تن در هکتار کمترین میزان عملکرد را داشتند. بین تیمارهای آبیاری، آرایش کاشت و اثرات متقابل تیمارها، اختلاف معنی دار آماری روی متوسط وزن تک غده ها مشاهده نشد. مقایسه میانگین تیمارهای آرایش کاشت بر درصد ماده خشک غده، بیانگر آن است که کلیه تیمارها در یک گروه آماری واقع شدهاند. تیمار دو ردیف کاشت روی یک پشته با فاصله 45 سانتی متر بیشترین درصد ماده خشک را با مقدار 21/2 درصد و تیمار شاهد با مقدار 20/7 درصد کمترین ماده خشک غده را دارا بودند.

Keywords:

سیب زمینی , الگوی کاشت , آبیاری کلاسیک , آبیاری قطره ای