ارائه یک مدل بهینه سازی برای ارزیابی و انتخاب پاسخ های ریسک پروژه در محیط فازی

در اکثر مدل های مدیریت ریسک پروژه، فاز پاسخ گویی به ریسک ها یکی از فازهای اصلی می باشد و بدون اجرای موثر این فاز سایر فازها از قبیل شناسایی و تحلیل ریسک ها منجر به نتایج علی قابل قبولی نمی گردند. طبق نظر بسیاری از محققین، علی رغم اهمیت ویژه این فاز، هنوز کمبودهای بسیاری در این زمینه وجود دارد و هیچ مدلی جامعی در حوزه پاسخ گویی و انتخاب اقدامات پاسخ به ریسک وجود ندارد. در این مقاله، مدلی ارائه می شود که بین عناصر کاری پروژه، وقایع ریسک و اقنامات پاسخ به ریسک ارتباط برقرار می کند. مدل پیشنهادی ، به مدیران پروژه ها کمک می کند تا ترکیبی مناسب از اقدامات کاهش ریسک را به شیوه ای کارا انتخاب نمایند. تابع هدف این مدل سه عنصر کلیدی برای موفقیت اکثر پروژه ها، یعنی هزینه زمان و کیفیت را شامل می شود. ضمن این که با توجه به ماهیت کیفی اکثر متغیرها در مدیریت ریسک پروژه ، از متغیرهای فازی در مدل استفاده شده است. به دلیل ساختار پیچیده تابع هدف، حل مدل با استفاده از تکنیک های معمول بیهنه سازی، به ویژه در پروژه های بزرگ، عملی نمی باشد. لذا چند روش ابتکاری در این مقاله پیشنهاد شده و نتایج حاصل از روش های ابتکاری با نتایج روش دقیق مبتنی بر روش شاخه و حد در طی آزمایش های عددی مختلف، مقایسه گردیده اند.نتایج حاصل بیانگر کارایی قابل قبول روش های پیشنهادی می باشد.

Keywords:

مدیریت پروژه , مدیریت ریسک پروژه , پاسخ گویی به ریسک , الگوریتم های ابتکاری , منطق فازی , بهینه سازی