فاطمه اسماعیل زاده شهرستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی- علوم گیاهی دانشگاه آزاد تنکابن
آپتین رهنورد - استادیار فیزیولوژی گیاهان دارویی دانشگاه آزاد تنکابن
بابک باباخانی - استادیار دانشگاه آزاد تنکابن

استفاده از ترکیبات گیاهی برای درمان عفونتها یک روش قدیمی در قسمتهای گسترده ای از جهان به خصوص کشورهای توسعه یافته است. توجه به گیاهان دارویی با خاصیت ضدمیکروبی می تواند مشکلات رایج در استفاده از آنتی بیوتیکها را احیا کند. از جمله عصاره گیاهان تیرهی Rosaceae به عنوان منبعی از عصارههای ضدمیکروبی با ترکیبات مشخص شیمیایی معرفی گردیدهاند. خواص ضدمیکروبی عصاره ی میوه به در بسیاری از موارد به اثبات رسیده است. در این پژوهش خاصیت آنتی باکتریال عصاره برگ به جمع آوری شده از منطقه دوهزار تنکابن، در پنج غلظت مختلف (10، 20، 30، 40، 50) و بر روی چهار باکتری، به روش دیسک، مورد بررسی قرار گرفت. باکتریهای مورد آزمایش شامل باکتریهای اشریشیا کلای، سودوموناس آئروژینوزا (گرم منفی) و باکتریهای باسیلوس سوبتلیس، ستافیلوکوکوس اورئوس (گرم مثبت) بود وآنتیبیوتیک جنتامایسین به عنوان کنترل مثبت مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که، با افزایش غلظت عصاره، قطر هاله ی عدم رشد افزایش یافت. استافیلوکوکوس اورئوس دارای بالاترین قطر هاله ی عدم رشد با مقدار 16/87 میلی متر بود. باکتری اشریشیا کلای با مقدار صفر میلیمتر، کمترین قطر هاله ی عدم رشد را داشت. یافته های بدست آمده از تحقیق پیش رو بیانگر این امر بود که عصارهی برگ این گیاه در قیاس با با کتری های گرم منفی تاثیر بهتری بر روی باکتری های گرم مثبت دارد.

آنتی باکتریال، برگ به، دیسک دیفیوژن، جنتامایسین