محمد ایرانی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه رازی

سال های ابری همواره به عنوان رمانی بومی و منطقه ای و البته موفق مطرح بوده است. اما این که «عمده ترین دلایل اقبال و موفقیت این اثر چه بوده؟» موضوع پژوهش این مقاله قرار گرفته است. برای رسیدن به پاسخ این پرسش، سبک و نوع کار، مکتب ادبی، نگرش یا بینش فکری نویسنده و شخصیت پردازی ها در این رمان مورد بررسی و مطالعه واقع شده است. سال های ابری از گونه ی رمان خاطرات یا زندگی نامه ی خود نوشت (autobiography) است که با الگوهای رآلیسم بومی (local realism) نگاشته شده است. اصلی ترین موضوعی که کانون توجه نویسنده قرار گرفته پردازش تصویری زنده و طبیعی از زن و زندگی او در جامعه ای فقر زده و نظام اقتصادی، سیاسی، فکری و فرهنگی بیانتظام و فاسد است. رآلیسم سال های ابری ا ما، رآلیسمی چندسویه و چند بعدی است که بیش از همه از مؤلفه های مکتب ناتورالیسم بهره گرفته است. بنابر این، رآلیسمی که درویشیان به کار می برد، التقاطی است و میتوان آن را «ناتورالیسم رآلیسم» یا به کوتاهی «ناتو رآلیسم» (Natu-realism) نامید.

رآلیسم ، رمان خاطرات، ، سال های ابری، سوسیالیسم، ناتو رآلیسم