یزدان فروتن - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه رازی کرمانشاه،
ناصر بهپور - استادیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه رازی کرمانشاه
وحید تادیبی - استادیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه رازی کرمانشاه،
داریوش شیخ الاسلامی وطنی - استادیار، دانشگاه کردستان.

هدف: بررسی اثرات مهاری تمرینات همزمان استقامتی- قدرتی(تمرینات موازی)و قدرتی بر توسعه قدرت بود.بدین منظور، 16 پسر ورزشکار داوطلب به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (تمرینات هوازی بیشینه که بهدنبال آن تمرینات قدرتی انجام میشد) و کنترل (فقط تمرینات قدرتی) تقسیم شدند. تمرینات به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. در تمرینات هوازی بیشینه، 6 ست 3 دقیقه ای تمرین اینتروال، با شدت 85% تا 100% ضربان قلب ذخیره، به همراه سه دقیقه ریکاوری مابین (همراه با 40% شدت کاربیشینه) انجام شد. تمرینات مقاومتی شامل 4 ست تمرین پرس پا، 4 ست پرس سینه، با 75% یک تکرار بیشینه و حداکثر تکرار برای رسیدن به خستگی بود. کل کار انجام شده در هر ست (تعداد وزنه زدن تا رسیدنبه خستگی) در هر دو گروه ارزیابی شده و با هم مقایسه گردید.نتایج پژوهش حاضر، افزایش معناداری در تعداد تکرار پرس سینه، در گروه تمرین قدرتی و موازی به ترتیب (25/97% و 17/25% ) و پرس پا به ترتیب (33/30% و 25/70%) را نشان داد. (0/000>=P). با توجه به نتایج، میتوان بیان کرد که دو نوع تمرین قدرتی و موازی باعث بهبود قدرت میشوند. لذا، مربین و ورزشکاران میتوانند ازتمرینات موازی در برنامههای فصل بدنسازی و در فصل مسابقات استفاده کنند تا از یکنواختی تمرینات قدرتی و احتمالا از دلزدگی و تمرینزدگی جلوگیری شود.نتیجه این که تمرینات قدرتی هیچ اثر تداخلی در توسعه قدرت نسبت به گروه قدرتی نداشت.

تمرینات همزمان،تمرین مقاومتی،تمرینات هوازی،افزایش قدرت