انباشتگی فعال موکسی فلوکساسین در نانووزیکول های بر پایه سورفکتانت های غیر یونی

از محدودیت های کاربرد سیستمیک آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های موضعی می توان به غلظت کم دارو در موضع اشاره کرد. از طرفی مهمترین کمبود درمان های موضعی ماندگاری ناکافی دارو در محل اثر می باشد. این محدودیت ها را می توان با کاربرد موضعی نانوذرات تا حد زیادی مرتفع کرد. از بین سیستم های نانوذره ای با کاربرد پوستی که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، می توان وزیکول های سورفکتانت غیر یونی (نیوزوم ها) را نام برد. در روش های ساخت نانوذرات روش های فعال به علت مزایای متعدد از جمله احتباس بالای دارو مطرح می باشند. در این مطالعه سه روش متفاوت انباشتگی فعال (روش آمونیوم سولفات، آمونیوم فسفات و سیترات) داروی موکسی فلوکساسین هیدروکلراید در نیوزوم ها مورد بررسی قرار گرفت. نیوزوم های تهیه شده از لحاظ خصوصیات فیزیکو شیمیایی مختلف از جمله درصد انباشتگی دارو، اندازه ذره ای، پتانسیل زتا، کینتیک رهش دارو و مرفولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت مشاهده شد که در بین نیوزوم هایتهیه شده به روش های مختلف، نیوزوم های ساخته شده توسط روش آمونیوم سولفات میزان انباشتگی بالاتری (44/40 ± 1/26 %) نشان می دهند. دارو از نیوزوم ها با روند کنترل شده ای آزاد می شد به طوری که درصد تجمع داروی آزاد شده پس از 8 ساعت (%97/. ± 45/75) بود. توزیع اندازه ی ذره ای باریک و هموژن و شکل کروی از دیگر ویژگی های این ذرات بود. وزیکول های سورفکتانت غیریونی داروی موکسی فلوکساسین هیدروکلراید می توان نانوحاملی مناسب برای کاربرد موضعی این دارو باشد.